Hildeke op missie in Tokyo

Na de vele farewell party's en dinners was het "echte" afscheid aangebroken.
Op het einde van mijn laatste werkdag stond een BBQ gepland met mijn Team van Search & Selection.

Het werd de mooiste maar de moeilijkste.
Het wordt ook niet makkelijk om deze schitterende ervaring weer te geven..

Koks van dienst

(links) Saito-san onze technical advisor en in de volledig in de ban van het Professionals Concept

(rechts) Yamada-san mijn trouwe manager. Yamada-san was de enige van het team waarmee ik kon communiceren zonder tolk. Hierdoor en ook door zijn gedrevenheid hebben we een speciaal band opgebouwd.

Een kleine anekdote :
De eerste 2 maanden spraak ik heb aan met "Yamada" omdat ik van mening was dat Yamada zijn voornaam was.

Mijn coach in de Japanse cultuur Miyuki, maakte mij attent op het feit dat ik hem moest aanspreken met Yamada-san.

"ik spreek jou toch ook niet aan met Allemeersch!"
Zei Miyuki mij streng maar gerechtvaardigd.

Oeps! Yamada was dus zijn familienaam :o(

Ik heb natuurlijk onmiddellijk mijn nederige excuses aangeboden aan Yamada-san.
Ik stelde hem de vraag "waarom heb jij mij niet aangesproken daarover? Ik was fout"
Zijn antwoord was "Jij bent mij baas, jij mag dat".
Dat was slikken... ik had alles behalve een goed gevoel bij mijn blunder.

Gelukkig hebben we daarna nog vaak gelachen met mijn dommigheid... ook op de farewell party.

Verantwoordelijk voor de feest animatie :

"Goto-san"

Recent gepromoveerd tot (talentvolle ) manager.

Deed een fantastische als facilitator van de workshops in de Concept trainingen.

Gezellig allemaal rond tafel..

Het laatste avondmaal...

met veel eten en veel drank.

En..

Als de drank is
in de man
is de wijsheid
in de kan ;o)

Tomi my Hero

lust ook graag een pintje...

en ik ben een sociale drinker dus...

We waren beide (feest)varken want het was ook de laatste dag bij Randstad Japan voor Tomihiro.

maar ook zonder drank (alcohol) konden Miyuki en Noriko zich perfect amuseren.

Noriko start net zoals ik vorig jaar 1 november bij Randstad.
Ze is een super goede tolk.

En herken je deze personages?

Saito-san en Tsukiyama-san

ze doen mij denken aan...

't zijn ook zo'n schatjes.

En ook mijn (mental) coach lust graag een potje bier.

Haar aanwezig maakte mij sterker.

Ik moest ook sterk zijn voor de emotionele speeches die gingen komen.

De wijsheid van Bonnie Blair werd bevestigd.

Ik ging dankzij Marjet verder dan ik ooit geweest was...

De kick bij het verleggen van mijn grenzen gaf mij vleugels...

Ikke straks samen met die ballonnen de lucht in.

Een dikke Merciekes Marjet!

Marjet heeft een grote fanclub.

Ik laat met een gerust hart "mijn team" achter in haar handen.

Mag ik jullie voorstellen (L>R):

Toshie, assistente van Marcel Wiggers, heeft een super hoog knuffelgehalte en haar lach maakte mij ALTIJD blij.

Kidachi-san, assistente van Search & Selectie, is een werkpaard en klaag nooit. Ze staat altijd voor iedereen klaar met een glimlach.

Uenuma-san, manager, zat in een rollercoaster van verandering maar bleef telkens gemotiveerd doorwerken... Chapeau!

Tijd voor de afscheidsspeech...

Eerst was Tomihiro aan de beurt.

Hij heeft in 3 maanden de harten gestolen van het volledige team en...

ook van collega's buiten het S&S-team.

Hij had zo'n aanstekelijke lach en
bruiste van energie..
elke dag... elke minuut.

Ik had nog nooit zo'n simpele medewerker... en "simpel" is totaal niet negatief bedoeld,
integendeel!

Tomihiro kon als enige het energieniveau van de spreker op peil houden bij het tolken...
pure klasse!

Mijn hartje ging plots sneller slaan want Yamada-san nam het woord om mij in de bloemetjes te zetten...

Zijn speech was O zo mooi..
...zo oprecht en recht uit het hart
zo echt!

Ik kreeg een kippenvel moment.

Een mooier geschenk kan je niet wensen...
waardering en dankbaarheid van je medewerkers...
daar doen we "het" toch voor?
of niet soms?

Daarna kwam nog een super mooi en uniek geschenk.

En paardje met een Judopak aan.

Niet zo speciaal? denk je!

Ik was ooit een kampioen in de judo (een Japanse vechtsport) en paarden zijn mijn grootste passie.

Dat maakt het misschien niet uniek genoeg...

Het Judopak werd handgemaakt door Fuji-san.

Hij is afgewerkt tot in de kleinste details.

- Op de rug een recente foto van het team en directie.

- het handgemaakt en perfect afgewerkt bloempje op zijn mouw.

- een geboorteakte (zie foto hiernaast)

- alle gordels die bestaan in de judo (geel, oranje, groen, blauw, bruin en zwart had hij om)

Ik zal deze koesteren...

net zoals "mijn team" eeuwig zal koesteren.

Eén voor één PRACHTIGE mensen

met het hart op de juiste plaats...

De band die ik met hen opbouwde

maakte het afscheid moeilijker maar...

't maakt mijn leven Zo veel mooier ;o)

En op het moment dat ik dacht
dat was een "one in a lifetime experiences"

... kwam er nog meer.

Een even uniek en prachtig geschenk...

Een foto-en

dankjewel-boek..

Met fotoreportage van mijn trainingen,

mijn presentaties,..

met mijn eigen gebruikte symbolen
in verwerkt

o.a. het verhaal van de olifant nl.

Hoe eet je een olifant?

door hem in stukjes te snijden!

Dat was mijn boodschap in het begin van mijn opdracht naar hen toe.

bladzijden vol persoonlijke en
welgemeende
boodschappen

van teamleden,

collega's en directie.

Telkens ik deze lees

voel ik een warme gloed

in mijn hartje en..
pink ik een traan weg.

ook de foto's van de laatste dagen waren verwerkt.

Yamakawa-san overtrof haarzelf in originaliteit...

Ze werkte 2 nachten aan dit prachtige boek.

Een echt Duracell konijn...
Zo noemde ik haar omdat ze van 's morgens tot 's avonds in de weer was...
...onvermoeibaar!

Het konijn dat doorgaat als alle anderen al lang opgegeven hebben.